Krwawy kwiat...

Sylwia (16 lat) była najładniejszą dziewczyną w swojej szkole. Wszyscy chłopcy chcieli z nią być, ale ona nie chciała być z żadnym z nich. Czekała na takiego swojego "KSIĘCIA Z BAJKI". Pewnego dnia późnym wieczorem, gdy Sylwia leżała w łóżku słuchając mp-3 coś zapukało do okna jej pokoju. Dziewczyna otworzyła okno i się rozejrzała. Na parapecie zobaczyła tylko bardzo piękną czerwoną różę, do której była przyczepiona karteczka z jej imieniem. Sylwia bardzo się zdziwiła, ale z drugiej strony się cieszyła, że ma jakiegoś wielbiciela. Następnego dnia w szkole postanowiła się popytać kto mógł jej dać tą piękną różę, ale nikt się do niej nie przyznał. Dziewczyna była zawiedziona, że nikt się nie chce ujawnić... Wieczorem Sylwia leżała na łóżku i przyglądała się róży... Była taka... piękna. Nigdy nie myślała o żadnej róży w ten sposób... dla niej róża to była po prostu róża, ale do tej coś ją bardzo przyciągało... Tak jakby była z nią powiązana... Następnego wieczoru po szkole znów Sylwia się jej przyglądała, jednak kwiat jak to kwiat czasem szybko więdnie. Tego wieczoru przez przypadek Sylwia oderwała jeden płatek. Z miejsca gdzie był ten oderwany płatek zaczęło coś cieknąć... Jakby... KREW!!! Sylwia nagle zaczęła mieć zawroty głowy i zemdlała. Następnego dnia obudziła się w dziwnym, ciemnym pomieszczeniu... Zaczęła wołać o pomoc, ale nagle coś zaczęło się do niej zbliżać. Sylwia zdążyła tylko zobaczyć jej różę, która nie miała już ani jednego płatka, a na karteczce, na której poprzednio pisało: "Sylwia" teraz pisało: "TO JUŻ KONIEC"... Nagle coś skoczyło jej do gardła i ją rozszarpało. Następnego dnia rodzice Sylwii szukali jej po całym mieście, aż w końcu znaleźli ją w starym bunkrze całą pokrwawioną, a w jej prawej ręce była tylko uschnięta łodyga róży bez płatków, a na śnieżno-białej karteczce pisało: "Była moją KSIĘŻNICZKĄ Z BAJKI, ale zawiodła tak jak inne"... Okazało się, że w pobliskich miasteczkach działy się bardzo podobne morderstwa ładnych dziewczyn w wieku 15-16 lat... Mordercy nie znaleziono do dzisiaj...